O minimalizmie subiektywnie

Są takie trendy, które mnie osobiście mocno irytują.

Nie  z zasady i nie od razu, tylko powoli z miesiąca na miesiąc w miarę zagęszczania się atmosfery i internetów danym trendem.

Chyba każda idea, myśl, która staje się masową ulega dziwacznym modyfikacjom, wypaczeniu i niebezpiecznym uproszczeniom.

I tak według mnie dzieje się z trendem, który od lat robi zawrotną karierę czyli z

minimalizmem.

Co któryś blog na którego sobie przypadkowo wejdę głosi hasła minimalizmu . 

I w tytule i w podtytule  i  w postach i w kategoriach ;  capsule wardrobe, slow life,  slow parenting, slow food , slow fashion, slow love, slow working , slow thinking :)...duuużo obcych słów ...

Pomimo, że piszę do Was z poziomu totalnego laika ( tak, nie przeczytałam żadnej książki na temat minimalizmu , uff... wreszcie to z siebie zrzuciłam ! ) to jakaś tam nikła znajomość języków obcych i zwykła babska intuicja podpowiada mi

o czym mowa...

Więc czytam sobie o tym i owym, np. o filozofii posiadania 100 rzeczy , a moje oczy coraz bardziej przypominają 5 złotówki.
No mówię laik w temacie jestem i im więcej czytam blogów i artykułów na temat minimalizmu tym bardziej się gubię i zanurzam w oparach absurdu. Czytam różne wzniosłe hasła , propagujące proste życie w zgodzie z naturą , a widzę odmienną rzeczywistość. :)
Przykład 1 z brzegu:
W Wysokich Obcasach ( o tu ) przeczytałam o pani , która postanowiła na sobie przeprowadzić eksperyment w duchu minimalizmu i zredukowała swoją garderobę do jednych portek cienkich na lato i  grubszych na zimę i jednego modelu bluzki, również w wersji lato/zima.
Mundurek ten  wybrała dla owej pani profesjonalistka-" ...jedna z założycielek  (...) marki , której dewizą jest nieuleganie trendom  i projektowanie prostych, ponadczasowych ubrań...".(!)
Pani bardzo się początkowo męczyła, bo musiała codziennie dane rzeczy prać by rano poczuć się w nich świeżo i atrakcyjnie ( pytanie co nosiła w domu , czy a) chodziła nago, b) stylistka zaproponowała inny mundurek ?..

Przeczytałam ten artykuł od deski do deski daję słowo i płakałam ze śmiechu.

A ja naiwna myślałam że minimaliści żyją prosto i nieskomplikowanie , w życiu nie wpadłabym na to ze zatrudniają, albo korzystają z pomocy stylistów do wyboru mundurka , następnie marnotrawią czas wodę i nie wiem co tam jeszcze ( orzechy piorące? )na codzienne pranie (!) onego mundurka .
Już nie mówiąc o całym misternie przygotowanym eksperymencie -  ileż czasu i energii musiało pochłonąć same obmyślenie go !
Niewiarygodne.
Najważniejsze jest to ze pani po jakimś czasie poczuła się prawdziwie wolna i wyzwolona.
Cieszę się wraz z panią.
Głównie że dostarczyła mi tyle powodów do serdecznego śmiechu..

Mnie się zawsze wydawało, że

minimalizm to nie jest li tylko styl życia, to raczej sposób myślenia i postrzegania świata.

I jeszcze jeden truizm do kolekcji :) :
Minimalistą się nie bywa ,  minimalista się jest. :)

Jest to raczej coś do czego dorasta się latami, przechodząc różne etapy wtajemniczenia .
Nie sposób stać się specem od minimalizmu przeczytawszy jedną książkę a nawet dwie na ten temat.





Osobiście znam  chyba z 2 osoby, które kojarzą mi się z tym tematem.

Jedną z nich jest mój mąż :),  który raczej  bladego pojęcia nie ma, że jego światopogląd i sposób życia został ujęty w jakieś ramy i opatrzony tyloma obco brzmiącymi pojęciami :).
No może coś tam słyszał, ale już na pewno zapomniał  ( jak to mu się zdarza z rzeczami mało istotnymi :).

Tak na marginesie, jak się do niego wprowadzałam to na 56 m posiadał łóżko, biurko, stolik, szafę (1) i regał z może 20 książkami. Myślę, że spokojnie mieścił się w magicznych 100 przedmiotach niezbędnych do życia :).

Drugą osobą którą znam osobiście i którą mogę z czystym sumieniem powiązać z minimalizmem jest moja  znajoma z czasów studenckich - Aga.
Znamy się już lat 16 ( matko !) i tak jak ją obserwuję konsekwentnie idzie w tym kierunku przez te wszystkie lata( a pewno już szła zanim się poznałyśmy) i jeszcze chyba  nie doszła tam gdzie chciała :) . Aga prowadzi cudnego bloga - Shades of green - do którego czytania bardzo Was namawiam.

Ja się bardzo cieszę jak widzę, że światopoglądy typu minimalizm się popularyzują  i że coraz więcej ludzi zaczyna się pochylać nad jakością swego żywota :) i zastanawiać co w nim najistotniejsze i co można  zmienić aby żyło się  jeszcze lepiej i pełniej.
Każda choćby drobna zmiana poprawiająca jakość życia jest zmianą dobrą :) i ja jestem jak najbardziej za!

O co mi więc chodzi?

Ano chodzi mi o to ,że minimalizm to życie w  zgodzie z naturą ( swoją i gatunku do jakiego się należy),
minimalizm to umiar  i
mam takie poczucie że i

ideę minimalizmu powinno się chyba głosić szczerze i z umiarem :).